De tuin van Monet | Emma van Benthem | Giverny, FR

De tuin van Monet | Emma van Benthem | Giverny, FR

27.04.22

Aan het begin van de dag werd ik wakker gemaakt door vogels die buiten de tent zaten te kwetteren. Het was nog vroeg, maar ik was enthousiast voor de dag die zou komen gaan. Ik had een strak plan voor vandaag: ik zou de tuin van Monet gaan bezoeken in Giverny. Ik besloot om de website nog eens goed te checken voordat ik erheen zou gaan. Ik kwam er toen achter dat het verboden was om te tekenen en schilderen in de tuin. Jammer, want dit is iets wat ik graag had willen doen. Net als Monet vroeger dat deed, in de tuin te gaan tekenen. Toen ik er dus achter kwam dat dat niet mogelijk was, besloot ik om verschillende foto’s te maken die ik uiteindelijk als beeldmateriaal voor mijn werk kon gaan gebruiken.

We reden langs binnendoorwegen naar Giverny toe. Het heuvelachtige gebied was mooi om te zien en af en toe kwamen we door kleine gehuchten heen, vaak niet groter dan een paar huizen. Via deze verschillende binnendoorwegen kwamen we uiteindelijk in Giverny uit. In Giverny zelf stikte het van de toeristen die allemaal de tuin van Monet wilden bezoeken. Ik kwam er ook al snel achter waarom het niet handig was om te tekenen in de tuin, aangezien het er zo druk was dat je lastig een plek kon vinden om rustig te zitten en te tekenen. Desondanks was de tuin prachtig mooi en bloeiden er al veel verschillende bloemen. Vooral de tulpen stonden allemaal vol in bloei. Een groot gedeelte van de paden in de tuin mocht je niet bewandelen en als een stoet achter elkaar wandelden de toeristen door de tuin heen. Ik besloot om kalm de route te volgen en me niet te veel te ergeren aan alle mensen om mij heen. Ik ben immers zelf ook een toerist. Het eerste gedeelte van de tuin bestond uit verschillende vakken met daarin bloemen, soms gerangschikt op kleur. Je werd overweldigd door alle verschillende geuren die van de bloemen afkwamen. Via een tunnel kon je bij de vijver van Monet komen, waar nog steeds waterlelies in zaten. Een vrouw die er werkte, viste in een bootje allerlei troep uit de vijver die de toeristen erin hadden gegooid. De tuin werd goed onderhouden, het was dan ook niet te merken dat hier jaarlijks een half miljoen mensen doorheen lopen. Om mij heen hoorde ik allerlei verschillende talen, van het Frans naar Japans. Iedereen wilde een foto op het beroemde bruggetje over de vijver heen, dus daar was het het aller drukst. Ik besloot om dat niet te doen en me meer te focussen op de aspecten van de tuin die mij voornamelijk opvielen.

Ook het huis van Monet was te bezoeken en dit besloot ik ook nog even te doen. In het huis moest je een strikte route aanhouden, zodat niet iedereen door elkaar zou gaan lopen. Deze route was echter niet zo goed aangegeven, dus er waren alsnog veel toeristen die tegen de stroom inliepen. De kamers hadden allerlei verschillende kleuren: er was een gele eetkamer en een blauwe slaapkamer. In alle kamers waren grote ramen waarmee je uitzicht had op de tuin. Deze ramen stonden opengeslagen, waardoor de geuren van de tuin het huis inwaaiden. In een kamer beneden, die het aller drukste bezocht werd, hingen verschillende schilderijen, opgehangen van Monet zelf. Je kon in sommige van deze schilderijen de tuin nog goed herkennen. Via de uitgang kwam je nog langs een winkel, waarin verschillende schilderijen van Monet geprint waren op T-shirts, mokken, tassen, ansichtkaarten, etc. Veel van de toeristen die er waren, kochten nog snel iets voordat ze weer weg gingen. Ik besloot dat niet te doen.

We besloten om weer via de grote wegen terug te keren naar de camping en ik viel halverwege de rit in slaap. Teruggekeerd op de camping dacht ik nog eens goed na of mijn verwachtingen over de tuin overeenkwamen met mijn uiteindelijke ervaringen. Voornamelijk wel, want de tuin was precies zoals ik me bedacht had. Vol in bloei en een enorme diversiteit aan planten. De sfeer van Monet was echter lastig terug te vinden, aangezien het massatoerisme zijn tuin helemaal overgenomen had. Dit was wel een minder fijn aspect van de dag, maar in mijn achterhoofd had ik er al rekening mee gehouden dat ik waarschijnlijk niet de enige was die het interessant vond om de tuin te bezoeken. Mijn verwachtingen kwamen dus aardig overeen met mijn uiteindelijke ervaringen.