Jozef | Karin Bilicka | Sampor, SK
02.05.22
Vandaag is de dag dat ik gearriveerd ben in het klooster “transfiguratie van de heer” in Sampor. Rond de 12:00 in de middag stond ik voor de drukke poort, mensen en de monniken waren net klaar met de heilige liturgie. Een mevrouw die samen met mij naar het klooster liep (zij en haar man waren pelgrims) is naar een monnik toegestapt en heeft gevraagd of hij ons kon helpen. Het was best druk en hectisch en hij nam mij meteen mee naar mijn “cel”. Een klein knus kamertje voorzien van alle luxe, eigen wc, douche, bureau en zelfs een bureaulamp. Voordat hij wegging liet hij weten dat ik beneden moet komen als de bel gaat. Ineens blijf ik alleen in mijn cel en kijk goed rond, er hangt een gekruisigde Jezus boven mijn bed, ook hangt er een lijst met het portret van Jezus, als ik beter kijk zie ik dat het zo’n die wisselende afbeelding is, die verandert afhankelijk van waar je staat. De vloer is bedekt met koude stenen tegels en ik kijk door het grote raam op de entree patio van het klooster. Doordat ik al de hele ochtend niks heb gedronken, loop ik naar de badkamer toe om mijn bekertje te vullen met water. Wanneer ik een slok neem stop ik meteen, omdat dit water heel anders smaakt dan ik gewend ben, mineraalwater met een klein beetje prik en vast heilig. In ineens zie ik een vol A4’tje op het bureau liggen, hier staat het dagelijkse programma voor de werkdagen, zondagen en andere feestdagen. Ik zie dat wij zo gaan lunchen, en ik hoop dat er geen vlees wordt geserveerd.
De bel gaat af en ik loop rustig naar beneden, vrij snel zie ik een bekend gezicht van de monnik die mij toen later heeft geholpen. Hij vraagt of ik een speciaal dieet volg, waarop mijn antwoord is dat ik vegetariër ben. Hij kijk een beetje ongemakkelijk en zegt “dat wordt lastig, we serveren vandaag goulash (Hongaarse vlees soep), maar je mag ook alleen brood eten.” Ik sluit me aan bij een grote groep jonge mensen die ook mee gaan lunchen en we lopen allemaal samen naar de eetzaal. Er staan veel tafels voor 6 personen en de monnik wijst mij een stoel aan waar ik mag gaan zitten. Ik kom te zitten met 5 mensen van rond mijn leeftijd, schat ik. De monniken beginnen met bidden, zingend leiden ze het gebed en ik ben onder de indruk van hun stemmen. Het is niet de bedoeling dat wij met elkaar gaan praten tijdens de lunch, maar de monniken hebben ervoor gezorgd dat het niet helemaal stil gaat zijn, ze hebben namelijk muziek aangezet. En wat voor muziek ook! Kennen jullie de muziek van Star Wars of andere sci-fi films? Avontuurlijke, duistere klassieke muziek stond aan terwijl ik met de grote pollepel in de soeppan aan het roeren ben om zo min mogelijk stukjes vlees mee te nemen. Ik vond dit zo bizar en leuk, dat ik af en toe mijn lach in moest houden, niet omdat ik het belachelijk vond, maar omdat ik dit helemaal niet had verwacht.
De tweede gang was rijst met wortelen en een stuk vlees, nou rijst met wortelen is best lekker eigenlijk. Als toetje serveerde ze chocoladepudding met slagroom en de smaak deed me denken aan mijn kindertijd toen mama dezelfde pudding voor mij maakte. Na de lunch ga ik terug naar mijn cel en begin met uitpakken, een paar kledingstukken die ik heb meegenomen leg ik in de kast, al mijn tekenspulletjes stal ik uit op het bureau en een stuk oude kaas dat ik had meegenomen als cadeau leg ik op het plankje. Ineens hoor ik iemand kloppen dus ik doe open, daar is hij weer, de monnik (ik denk dat hij ondertussen mijn begeleider is geworden). Hij komt binnen en legt de planning uit, dan kijkt hij naar de kaas en zegt dat hij die voor mij in de koelkast zal leggen, waarop ik zeg dat dat een cadeau is voor alle monniken. Hij bedankt mij en ruikt aan de kaas. De geur is best sterk aangezien ik een oude kaas heb meegenomen. Later op de dag vroeg ik de monnik eindelijk om zijn naam, zijn naam is Jozef.
