Grensgebieden | Marijn Hulsewé | Groningen, NL
12.05.22
Hèhè, eindelijk tijd om te schrijven. Mijn plan voor deze reis was om zowel landsgrenzen als emotionele grenzen te verkennen en te verbeelden. Deze reis was een behoorlijke uitdaging voor mij wat betreft mezelf in mijn eentje moeten redden in nieuwe omgevingen. Ik heb nare opmerkingen en rare blikken naar mijn kant gegooid gekregen, maar ik kreeg er zo veel moois voor terug. Ik heb geleerd me kwetsbaar op te stellen. Ik heb in Brussel geheel buiten mijn verlegenheid om een kunstenaar ontmoet en ideeën mee uitgewisseld in een heel mooi, lang gesprek. Ik heb de moed gehad om een lift te vragen van mijn verhuurder toen het openbaar vervoer volledig stil lag. Hij gaf me zelfs een boterham en een blikje cola voor onderweg mee! Ik zou die lieve zorgzame kant van hem nooit hebben gezien als ik hem niet om hulp had gevraagd.
Rouw speelde soms mee in mijn schilderijen tijdens mijn verblijf in Groningen. Mijn vader is twee jaar geleden overleden en dat heeft nog effect op hoe ik me voel of hoe ik dingen bekijk of verwerk. Door deze gevoelens te verwoorden en te verbeelden heb ik sommige gevoelens beter een plekje kunnen geven. Verder heb ik vooral onderwerpen geschilderd die ik op reis tegenkwam en ik heb geëxperimenteerd met materiaal, kleur en met tekst in beeld.
Wat betreft letterlijke grensgebieden verkennen heb ik niet veel gedaan. Ik ben naar het uiterste puntje van Groningen gegaan en heb daar naar de natuur en de zee gekeken. Ik heb genoten van de zang van de vele scholeksters op het strand en de lammetjes op de dijken. Deze specifieke reis was op een andere manier ook waardevol: ik heb het kleine dorpje Usquert bezocht, waar mijn familie van 1650 tot 1900 op een grote boerderij heeft gewoond.
Verder heb ik veel binnen gezeten en geschilderd. Beelden maken is voor mij een brug tussen mijn gedachten en anderen. Met kunst kan ik me uiten wat ik met woorden nooit zou kunnen. Ik vind schrijven erg lastig, vooral het verwoorden van wat ik doe en waarom ik die dingen doe. Voor mij voelt het op dat moment gewoon juist. Schrijven helpt soms echter wel om op je ervaringen en je werk te reflecteren.
