“Als je ergens niet verdwaald bent, ben je er niet geweest” | Josanne Roeleveld | Keulen, DE
26.04.22
Het is 26 april, half tien. Ik ben dus eigenlijk al uren wakker want ik heb slecht geslapen, dit is vaak het geval in een nieuw bed of na een heftige dag. Gisteren was zo’n heftige dag. Vroeg opstaan en vanuit Zwolle richting Keulen. In Keulen vervolgens gelijk vanalles ondernemen. Meer dan ik momenteel eigenlijk aankan, ik zit namelijk al een paar maanden met een burnout. Herhaaldelijk heb ik mezelf dan ook afgevraagd hoe slim het is dat ik hier nu ben, dat ik ben gaan reizen, want normaal vind ik dat super stressvol. Alle prikkels van onbekende dingen, van een nieuwe omgeving, van niet echt een plek voor jezelf.
Eén van de dingen die reizen zo intens maakt, is mijn gebrek aan richtingsgevoel. Ik zou zelfs in mijn eigen wijk kunnen verdwalen met Google Maps aan, laat staan in een grote onbekende stad. En dat is ook precies wat gisteren gebeurde. Mijn menselijke tekortkomingen kregen de overhand en ik had het verkeerde adres ingevoerd in Google Maps. Eerst stapte ik de verkeerde tram in, of nou ja, wat ik dacht de goede te zijn, maar de andere kant op. Toen ik die fout gecorrigeerd had en 20 minuten in de tram had gezeten en een kwartier had rondgelopen door een zeer schattige woonwijk, maar oh zo niet waar ik moest zijn of wilde zijn. Normaal gesproken zou ik in paniek geschoten zijn, zeker als ik moe geweest was. Als dit op een willekeurige maandagmiddag in Nederland gebeurde, zou ik hebben gehuild, maar nu kon ik eigenlijk alleen maar lachen. Het is onhandig, maar ik voelde me niet onveilig. Ik weet dat ik mezelf momenteel niet altijd kan vertrouwen vanwege m’n gezondheid. Ik raak snel overweldigd door alles om me heen en dan loop ik vast, maar gisteren heb ik mogen ontdekken dat ik mezelf prima red.
In een gele tram ging ik terug naar waar ik moest zijn, naar mijn hostel. Ik checkte in en heb gelijk een bed geclaimd door heel even bij te komen met wat Netflix en met mijn dagboek. Daarna heb ik nog een rondje gelopen zonder echt te verdwalen. Het was heerlijk. Hoewel compleet verdwalen niet op de planning stond, kan ik het iedereen wel aanraden om een keer te doen. Ik heb vaak niet heel veel controle over hoe en waar ik verdwaal, het overkomt me gewoon. Maar alleen door te verdwalen kom je waar je moet zijn, ontdek je nieuwe dingen en leer je op jezelf te verdwalen. Soms weet je pas waar je heen wilt, als je ontdekt waar je niet moet zijn. Soms brengen de zijpaadjes je juist op het goede spoor. Ik hoop de rest van mijn tijd in Keulen iets minder extreem te verdwalen. We zullen zien!
